In deze stormachtige tijd is het uiterst belangrijk om goed verankerd te zijn in je lichaam. Mij helpt Focussen daar enorm bij.
Waar ik vroeger met alle winden mee waaide, kan ik nu steeds beter mijn aandacht bij mezelf houden. Als een schip dat het anker heeft laten zakken naar de zeebodem. Het deint nog mee op de golven, soms zachtjes, soms woest. Maar het is er niet meer stuurloos aan overgeleverd. En dat voelt stevig en fijn. Avontuurlijk ook! Als één grote reis, een verrassende leerweg. Hoe meer ik oefen, hoe meer ik kan navigeren op deze eindeloze oceaan van leven. Hoe vervullend kan dat zijn! Ik durf ook steeds dieper te duiken, steeds langer onder water te blijven, om te kijken naar wat daar allemaal beweegt en leeft. En het lukt me langzaam maar zeker beter om er contact mee te maken. Met de vriendelijke en mooie kant van die onderwater-wereld, maar ook met de donkere, angstaanjagende kant. Ik heb ontdekt dat als ik de juiste afstand vind en de juiste geduldige benadering, ook datgene waar ik bang voor was bij nadere beschouwing helemaal niet eng of vijandig blijkt. Sterker nog, het is in wezen iets dat bij me hoort. Iets dat misschien verstrikt is geraakt in netten van vissers die er andere bedoelingen mee hadden. Of iets dat diep weggekropen is in de sperlonken van donkere rotsformaties. Maar wat, eenmaal ontdekt, maar al te graag mee wil, terug naar het licht. Wat mooi om een methode te kennen waarmee ik op onderzoek uit kan gaan in mijn eigen binnenwereld. Zonder dat er iets geforceerd hoeft te worden. Zonder dat er iets niet mag zijn. Een methode die erop gericht is om precies aan te sluiten bij wat er speelt in mij, en wat het daar nodig heeft. Een manier om af te stemmen op mijn ware behoeftes. En hoe die zich verhouden tot de buitenwereld, mijn omgeving en wat zich daarin voordoet. Dat is Focussen. Ik raak er maar niet op uitgekeken. Het wordt alleen maar mooier, passender, meer eigen. En zo weeft deze manier van zijn met wat er is zich door alle aspecten van het leven. Het verrijkt het dagelijkse, maar ook draagt het bij aan de ontwikkeling van mijn verbinding met het hoger bewustzijn. Aan het ontwaken uit de identificatie met het zogenaamde pijnlichaam. Het ondersteunt mijn pad van (zelf-)liefde en licht. Dus natuurlijk is er dan niets dat ik liever uitdraag dan dit! Ik geloof dat iedereen er baat bij heeft om te leren focussen. Het zou een basisvak op school mogen zijn! Je leert een oordeelloze, aandachtige manier om te luisteren naar je eigen innerlijke beleving, en daarmee leer je ook om er met vriendelijke en verbindende aandacht voor een ander te zijn. En daar heeft ook de maatschappij veel baat bij. Je word je bewust van je eigen weerstanden, en door ook die stapje voor stapje onder de loep te nemen, zullen ze mettertijd veranderen in iets ruimers, lichters, inspirerenders… Maar hoe en wat zich wil ontvouwen is voor iedereen anders. Iedereen is uniek, en heeft een eigen weg te gaan, eigen dromen en kwaliteiten. Dat is juist het mooie van focussen… het sluit naadloos aan bij ieders unieke eigenheid. Díe bepaalt de koers van het schip.
0 Comments
Your comment will be posted after it is approved.
Leave a Reply. |
AuteurSaskia Kimman Archieven
April 2022
CATEGORIEËN
|