Ik was net in 't bos, en werd geraakt door de ravage die ik daar aantrof. Grote bomen zijn omgegaan... En hoewel het op dit moment niet eens zo hard waait, hoorde ik bomen harder kraken en piepen, kreunen en kermen dan ooit. Wat een verontrustende beleving was dat, om de meestal zo stille bomen zulke harde geluiden te horen maken! Ik ben er diep van onder de indruk. Wat wilden ze vertellen, die bomen? Zijn ze moe van het zichzelf overeind houden en meebewegen met de storm, al dagen lang? Treuren ze om hun gevallen vrienden?  Zijn ze bang om zelf ten onder te gaan? 
Ik weet het niet, maar het voelde wel goed om even bij ze stil te staan, contact te maken, te luisteren...Om eer te betonen aan de bomen die om zijn gegaan, en moed in te fluisteren bij hen die nog staan te zwiepen. Zoals je het ook bij mensenvrienden zou doen...
En nu zit ik weer lekker warm binnen. Op zoek naar het oog van de storm in mijzelf. Ik mag me verhouden tot andere zaken die me uit balans dreigen te trekken. Een aanrijding die ik vorige week maakte, de aanschaf van een andere auto, de financiële gevolgen. Het is een storm op een andere schaal en van een andere orde. Maar toch raakt het van alles in mij, en daar mag ik nu mee zijn. Want hoe groot of klein het ook is wat er door je heen gaat, het wil allemaal gezien worden, en met respect benaderd.
Gelukkig heb ik leren focussen, dat helpt enorm. Voor nu wil ik je moed influisteren om je rug te rechten en soepeltjes mee te bewegen met de storm...  
                                                   Saskia


 

​Focusing en ‘the flow’.
Een filosofische beschouwing over de essentie van verandering, geïnspireerd op The essence of change, van Ann Weiser Cornell.
 
Living forward, implying forward.
Iets dat leeft is altijd in proces. Het wordt beïnvloed door de steeds veranderende omstandigheden, en daar heeft het zich steeds opnieuw toe te verhouden. Het verandert onophoudelijk in voortgaande richting.
Het leven staat nooit stil, er is altijd iets nieuws, iets dat volgt op het voorgaande, iets dat vóórtkomt uit het voorgaande.
En dat ‘iets’ draagt ook de kiem van wat erná komt al in zich.  Al is nog niet duidelijk hoe dat zal gaan worden, want ook nu weer zijn de veranderende omstandigheden van invloed. Bijv. uit een zaadje van een zonnebloem zal geen roos groeien, maar hóe groot de bloem zal worden hangt helemaal af van de bedding waarin het zaadje terecht komt, en hoe de weersomstandigheden zullen zijn, of wanneer hij geplukt of omver gelopen wordt.
Alle leven heeft dus groeikracht in zich, hoe subtiel of immens ook. Het leven is altijd in verandering. Die verandering gebeurt niet hap-snap, niet willekeurig, maar gaat vloeiend en in verbinding met de omgeving.
Zo is de natuur. En zo is ook onze natuur. In wezen zíjn wij natuur.
Maar wij mensen zijn voor zover wij weten de enige levensvorm die in staat is om keuzes te maken die los staan van de natuurlijke stroom. Los van de natuur. Met ons vermogen om te denken. En vaak heeft dit denkvermogen de invloed op onze ontwikkeling voor een groot deel over genomen van de natuurlijke stroom. Uit dit denkvermogen zijn allerlei min of meer vaste patronen ontstaan (gebaseerd op overtuigingen, verwachtingen en veronderstellingen, gevoelens van angst en ongemak, normen en waarden, gewoonten en ook verslavingen) die de ruimte of kracht om te veranderen en te ontwikkelen inperken.
Als iemand hierin verstrikt geraakt is, kan hij een sleur ervaren ofwel het gevoel hebben dat er niets wérkelijk verandert. De levensenergie kabbelt dan voort op een laag pitje en is minder vervullend dan wanneer de ontwikkeling meer vrije ruimte zou krijgen.
Het herkennen van een beperkend patroon is daarom een belangrijke stap naar verandering in de richting van je ware natuur, je eigenheid.
Focussen helpt hierbij. Het is erop gericht om de verbinding te maken met hoe het leven door je heen wil stromen, als het niet geblokkeerd wordt door van alles: oude overtuigingen over wat wel en niet mag, oud zeer dat je nooit meer wil voelen, gewoonten die je steeds weer afleiden van wat je eigenlijk graag zou willen.
Het leven wil door ons heen stromen. Focussen ondersteunt dat je met je aandacht bij die stroom bent en de eventuele blokkades die de stroming en ontwikkeling in de weg staan opmerkt.
Al focussende komt er meer ruimte om je leven te leiden van binnenuit, in plaats van vanuit allerlei ideeën en normen over hoe je zou moeten leven, of hoe je leven zou moeten zijn.
Je lijf is je directe verbinding met de natuur, want je lijf ís de natuur. Daarom kun je, met de juiste aandacht, direct aan je lichaam aflezen hoe het werkelijk met je gesteld is, hoe het met je werkelijke zelf gesteld is. En hoe het leven zich door jou heen wil ontvouwen. Kortom; hoe jij je kunt ontwikkelen volgens jouw unieke eigenheid.
Je kunt letterlijk aan der lijve ondervinden of iets wat je doet of overweegt klopt voor jou, of het echt past bij wie je in wezen bent, of dat het gebaseerd is op gedachten of gewoonten die jou eigenlijk niet (meer) dienen.
Focusing is een methode om dit aandachtig te onderzoeken. Als je je deze methode eigen maakt, heb je voor jezelf een instrument ontwikkeld om deze boodschappen van je lijf te verstaan en te gebruiken als richtingaanwijzer op jouw meest vervullende pad.
Gaandeweg zul je je minder laten tegenhouden door beperkende en ondermijnende gedachten, en zul je meer en meer ruimte maken voor de levensenergie zoals die door je heen wil stromen. Uniek en authentiek. En letterlijk met de flow.
​h