De wereld in crisis, wat kun je doen?

.Gisteren, in de regen, in de auto, werd ik overweldigd door een onmetelijk gevoel van machteloosheid, toen de absurditeit van onze huidige tijdsgeest diep door mijn verdedigingsmuren heen drong.
Eerst hoorde ik op de radio een reclame die ongeveer deze boodschap bracht:
“Heb jij ook je huis opnieuw ingericht tijdens de lockdown? Maak het dan nu af en doe jezelf een nieuwe televisie kado!”
Daarvan gingen mijn haren al overeind staan. Maar goed, ik ademde rustig door. Tot ik even later, wachtende op een parkeerplaats, een mailtje opende van het soort dat ik onbewust eigenlijk al een tijdje vermijd. Het was van Amazon Watch. En het sloeg in als een bom.

Ook in de Amazone slaat de coronacrisis hard toe. Extra hard. De inheemse volkeren blijken extra gevoelig voor het virus…..De coronacrisis slaat daar extra hard toe. Blijkbaar zijn de inheemse volken daar extra gevoelig voor het virus, en hebben ze nog minder toegang tot medische hulp.
Grote leiders, beschermers van het Regenwoud, stamhoofden, sjamanen, dragers van oude Wijsheid, sterven…

En intussen, ondanks de pandemie, gaat al het plunderen daar gewoon door.

De Amazone wordt op grote schaal uitgebuit door individuen en bedrijven uit Europa, Amerika, etc. Alles gaat eraan. Dieren, oerwouden, en ook de inheemse bevolking dreigt uit te sterven.

Ik kan het nauwelijks verdragen. Daarom sluit ik me er vaak voor af. Ik word er echt onpasselijk van. Razend, woedend, machteloos…
Dit is iets wat mij blijkbaar diep raakt. Ik hou van inheemse volkeren. Ik koester alle oeroude oorspronkelijkheid in mijn hart. Voor mij zijn het de meest waardevolle schatten van de mensheid. Of dat terecht is of niet vraag ik mij niet af. Het voelt gewoon zo.

Ik denk dan: laten we nú stoppen met die overconsumptie, en in plaats van een nieuwe TV of een grotere auto aanschaffen een groot deel van onze inkomens overmaken, actie mobiliseren, etc etc! Laten we nu de Amazone redden, voor het te laat is en op een dag de pap gewoon op is… nu al voor velen dáár, maar uiteindelijk onvermijdelijk ook een keer voor ons hier.
Ik raak soms zo lamgeslagen van alles bij elkaar. De hele wereldcrisis. Het is zo veel dat ik er vaak niet meer helder over kan denken. Dan wil ik er van weg, vluchten in comfort. Zoals zoveel mensen doen. Even naar de winkel voor lekker eten, leuke en boeiende filmpjes kijken op Netflix, samenzijn met vrienden, wandelen in de natuur…
Het is zelfzorg, en misschien zelfbehoud, maar het is ook een uit de weg gaan van wat ik echt belangrijk vind. Het is ook indommelen, in slaap sukkelen, mijn kop in ‘t zand steken.
Ken je dat gevoel? Een plotseling heel sterk besef dat we nu meteen alle scheefheid op aarde moeten gladstrijken. Dat de tijd dringt en al het andere waar we ons mee bezig houden onzinnig is, afleiding van waar het nu echt om gaat. Dat we nú iets moeten doen!
Maarja.., ik zou niet weten hoe...
Dit dringende gevoel, deze drang om te veranderen, ontstaan vanuit machteloosheid, is zo groot en zo dwingend dat ik er uiteindelijk niets mee kan. Het drijft me nog dieper in de machteloosheid en verder bij mezelf vandaan.
Er is dan voor mij maar één ding dat helpt. Stil worden en naar binnen keren. Focussen.
De tijd nemen om met liefdevolle aandacht still te staan bij wat er leeft van binnen. Die totaliteit van gedachten, emoties, overtuigingen en de felt-sense, ofwel de lijfelijke ervaring van dit alles zo bij elkaar.
Het eerste wat ik in dit geval kan doen is erkennen hoe groot en belangrijk het is en het dan een stukje verder weg zetten, zodat ik er niet onder bedolven raak, en het ook niet hoef te onderdrukken, maar het van een afstandje kan onderzoeken.
Focussen helpt om dat grote dwingende gevoel in kaart te brengen. Om te ontdekken wat maakt dat het zo voelt. Het helpt me ontdekken wat een actie-stap zou zijn die wel haalbaar is op dit moment. Een passend stapje. Iets dat ik kan doen zonder mezelf over de kop te rennen, en zonder te verstarren in machteloosheid.
Een stap die klein genoeg is om nu moeiteloos gerealiseerd te worden, en groot genoeg om wat rust en vervulling te brengen.
Al focussende hierop besloot ik weer financiële steun te geven aan Amazon Watch, want ik realiseer me dat dit een ‘goed doel’ is dat mij echt aan het hart gaat. Ik ga me ook bezinnen op manieren om geld in te zamelen voor instanties die zich inzetten voor de Amazones.
Daarnaast bracht dit grote dwingende gevoel me bij een onderliggende laag van onrust en onzekerheid ten aanzien van deze huidige wereldwijde crisis. En het verlangen naar invloed en controle. De wens om een bijdrage te leveren aan een positieve ontwikkeling.
Tegelijkertijd werd ik me bewust van allerlei (verouderde) overtuigingen en gewoonte-patronen in mij die me in de weg staan om te doen waar ik in geloof, en wat mijn hart me ingeeft. Ondermijnende gedachten dus.
Het is fijn om me daar (weer) bewust van te zijn, want dat geeft me de keuze of ik me erdoor laat bepalen of niet.
Bovendien laat het me zien hoe waardevol het is om te focussen, en realiseer ik me hoe dankbaar ik ben dat het op mijn pad is gekomen. Ik wil ook heel graag anderen leren om te focussen, en zich dieper bewust te worden van hun ‘ware zelf’. Ik geloof dat ook dat de huidige ontwikkeling goed zal doen.
Als mensen kunnen luisteren naar hun innerlijke waarheid en meer verbinding ervaren met hun natuur, zullen zij zich minder gemakkelijk af laten leiden door ongezond consumptie gedrag en zinloze energieverspillende gewoonten.
Al met al sloeg deze gevoels-explosie in als een bom, en heeft het focussen geholpen om de ervaring behapbaar te maken en om te zetten in actie-stappen. Ik heb zin om echt te doen wat ik te doen heb, en me niet zo makkelijk meer te laten ontmoedigen door eindeloos getwijfel en perfectionisme.
Na iedere stap die gezet is, dient de volgende zich aan. Althans, zo werkt dat bij mij.
Hoe zit het met jou? Wat raakt jou het meest in deze tijd, en hoe reageer je daarop? Lukt het je nog om bij jezelf en in balans te blijven, of word je meegesleept door een sluimerende onrust of zelfs paniek? Weet dan dat focussen helpt om het oog van de storm te vinden, en jezelf te versterken.
Wat kun jíj doen? Wat is jouw hartenwens voor onze wereld? Wat is jouw talent en hoe zet je dat in?
Als iedereen zijn eigen unieke bijdrage zou leveren aan een positieve ontwikkeling, hoe klein het ook lijkt, dan hebben we samen een enorm potentieel aan positieve kracht. Het is al heel veel als het je lukt om je angsten te doorgronden en rust en vertrouwen te (her-)vinden.